Spotkanie DKK 23 września 2019
Na pierwszym po wakacjach spotkaniu Dyskusyjnego Klubu Książki omówiliśmy powieść Edgara Hilsenratha "Nazista i fryzjer", dotyczącą zagadnienia Holocaustu.

Powieść jest szokująca, przepełniona drastycznymi scenami. Autor próbuje pokazać historię w sposób groteskowy, choć zagadnienie wcale nie należy do śmiesznych. Bohaterem jest żyd niemieckiego pochodzenia. Wciela sie w postać Maksa Schulza, który dokonuje egzekucji na żydach, chce w ten sposób pokazać swoim kolegom, że jest Niemcem. Główny bohater dopuszcza się ogromnego ludobójstwa. Po zakończeniu wojny wie, że musi sie ukrywać, gdyż w oczach ludzi jest ludobójcą.
Wyjeżdza do jednego z palestyńskich miasteczek , gdzie rozpoczyna pracę jako fryzjer stając się ofiarą nazizmu.

Spotkanie DKK 26 sierpnia 2019
Wakacyjne spotkanie Dyskusyjnego Klubu Książki zakończyliśmy omawiając reportaż Magdaleny Grzebałkowskiej "1945. Wojna i pokój".
Książka przedstawia wydarzenia końca II wojny światowej z poziomu zwykłych ludzi. Autorka napisała reportaż na podstawie licznie zgromadzonych materiałów źródłowych, dotarła również do jeszcze żyjących świadków, dzięki czemu obraz przedsatwiony w książce jest wiarygodny i pełny. Cała książka to relacje bohaterów tamtych czasów, dwanaście przejmujących, dramatycznych i wzruszających opowieści o żydowskim domu dziecka, przeprawie 500 tysięcy ludzi przez skuty lodem Zalew Wiślany, zatopieniu statku Wilhelm Gustloff, o odbudowywaniu zrójnowanych miast i traumatycznym życiu wśród trupów, którzy próbowali odnaleźć się w powojennej rzeczywistości.

Spotkanie DKK 15 lipca 2019

W poniedziałkowe lipcowe popołudnie odbyło się kolejne spotkanie Dyskusyjnego Klubu Książki, na którym uczestnicy pokłonili się powieści francuskiego pisarza Choderlosa de Laclosa "Niebezpieczne związki".

Powieść powstała w XVIII wieku i pomimo upływu czasu pozostaje bardzo aktualna, jest przesiąknięta skomplikowaną siecią intryg, bohaterowie pozbawieni wszelkich skrupułów i uczuć. Nawet piękno przykryte makijażem, perukami i wspaniałymi strojami nie jest w stanie przykryć ohydnych uczynków w środku człowieka. Wszelkie działania są pozorowane, dlatego w tym świecie zakłamanym nie ma miejsca na jakiekolwiek ludzkie uczucia, czy to jest miłość, czy też zwykła serdeczność, ponieważ aprobata, akceptacja śmietanki towarzyskiej znaczy tu więcej niż odrzucenie przez społeczeństwo. Ale nawet w tym świecie rządzonym przez konwenanse wkrada się miłość pomimo wszelkich przeciwności.
Powieść doczekała się wielu adaptacji filmowych, teatralnych, ale prawdopodobnie najgłośniejszą był wyreżyserowany przez Stephena Frearsa film w 1998 r. Co ciekawe scenariusz napisany przez Christophera Hamptona do sztuki, którą grano w teatrze The Other Palace w Stratford- upon- Avon w 1985 nota bene sztuka odniosła spory sukces, wykorzystano przy kręceniu filmu. W rolach głównych obsadzono Glenn Close i Johna Malkovicha. Film odniósł jeszcze większy sukces o czym świadczą nominacje do Oskarów, których było siedem, ale także trzy wygrane w kategorii najlepszy adaptowany scenariusz, kostiumy oraz scenografię.

Spotkanie DKK 17 czerwca 2019

W poniedziałkowe czerwcowe popołudnie na kolejnym spotkaniu Dyskusyjnego Klubu Książki omówiliśmy dzieło kolumbijskiego noblisty Gabriela Garcii Marqueza "Sto lat samotności".

Powieść została wydana w Buenos Aires w 1967 roku i odniosła wielki sukces, postanowiliśmy to sprawdzić i okazuje się, że nie wszyscy podzielają zachwyt nad książką, Klubowicze również nie podeszli z entuzjazmem do lektury, jednakże jednogłośnie wszyscy wypowiedzieli się, że skoro powieść znalazła się w kanonie wybitnych lektur, warto ją przeczytać.
Powieść ukazuje losy kilku pokoleń rodu Buendiów, trwające sto lat, przedstawia historię codziennego życia uwikłanych w związki kazirodcze bohaterów, która miesza się z wydarzeniami natury politycznej ukazując obyczajowość iberoamerykańską. Jest to traktat o samotności wśród najbliższych, zakazanej miłości, o cierpieniu oraz o pragnieniu nauki. Autor w swej powieści porusza również wpływ postępu cywilizacyjnego na życie ludzkie i pokazuje, że wynalazki techniczne tak naprawdę, właściwie niczego nie zmieniają w życiu człowieka a cywilizacja wywołuje frustrację. Mimo, że świat, idzie z postępem, człowiek więcej posiada, dużo więcej potrafi, właściwie nic go nie ogranicza to mimo to nie ma szans na odnalezienie szczęścia w tym wszystkim.