Szklany zamek
reżyseria:Destin Daniel Cretton
premiera: 2017

Szklany zamek, w reżyserii Destina Daniela Crettona, to film oparty na faktach. Scenariusz powstał na podstawie książki Jeanette Walls, dziennikarki, która w autobiograficznej powieści opisała swoje dzieciństwo. Twórcy obrazu przenieśli historię dziewczynki i jej rodziny na ekran.

Główną bohaterkę poznajemy jako dorosłą osobę. To kobieta sukcesu. Ma dobrą pracę, przystojnego i miłego narzeczonego, spotyka się z ciekawymi ludźmi. Na pytanie kim są jej rodzice przedstawia sielankową wizję mamy malarki i ojca inżyniera mieszkających z dala od zgiełku wielkich aglomeracji.

Wracając taksówką z jednego ze spotkań, kobieta mija parę kloszardów grzebiących w śmietniku. Zostaje przez nich zauważona i sama też wie kim są. To Rex (Woody Harrelson) i Rose Mary (Naomi Watts), jej rodzice. Zaistniała sytuacja przywołuje wspomnienia. A nie są one ani miłe, ani dobre.

Jeanette (Brie Larson), wraz z trojgiem rodzeństwa, siostrami Lori i Maueerin oraz bratem Brianem, wychowują się w dysfunkcyjnej rodzinie. Zarówno ojciec jak i matka są tak zajęci sobą, swoimi marzeniami i fantazjami, że dzieci same muszą zadbać o swoje, nawet podstawowe, potrzeby. Ojciec, marzyciel, nie mogący długo zagrzać miejsca w żadnej pracy, ma problemy z alkoholem. Matka, z wykształcenia nauczycielka, zamiast pracować w szkole, postanowiła realizować się jako artystka. Obdarzona talentem malarskim, całe dnie spędza przed sztalugami. Na prośbę córki o obiad stwierdza, że lepiej by spędziła czas na tworzeniu obrazu, który przetrwa lata, niż marnowała go szykując obiad, który szybko zjedzą. Gdy rodziną zaczynała interesować się miejscowa policja, opieka społeczna czy wierzyciele, pakują swój dobytek do samochodu i przenoszą gdzieś indziej. Dzieci nie chodzą do szkoły, ich edukacją zajmuje się ojciec. W przerwach między wizytami w barach, a trzeźwieniem uczy ich biologii, matematyki, opowiada o konstelacjach gwiazd. Przez lata Rex obiecuje, że znajdą odpowiednie miejsce i wybuduje dla nich szklany zamek. Według planów jakie rozrysowywał, każdy dostanie swój pokój, na piętro będą prowadziły szklane schody, a przezroczyste ściany i dach dadzą wystarczająca ilość światła do malowania.

Najbardziej zżyta z ojcem jest Jeanette. To na jej prośbę podejmuje próbę rzucenia alkoholu. Jej fiasko uświadamia dzieciom, że tylko trzymając się razem i pomagając sobie wzajemnie, uda im się uciec od koszmaru dzieciństwa.

Dorastanie pozbawione poczucia bezpieczeństwa, wypełnione głodem, strachem i ciągłymi wędrówkami na każdym z młodych Wallsów odcisnęło swoje piętno. Dorosła Jeanette pamięta lekcje pływania jaką dał jej Rex, jego obietnice bez pokrycia, czy kradzież pieniędzy. Maueerin ma problemy ze sobą, z narkotykami. Hippisowskie życie rodziców zadecydowało o wyborze drogi zawodowej przez Briana, zostaje policjantem.

Szklany zamek nie pozostawia widza obojętnym. Bo nie można bez emocji patrzeć jak rodzice rozmieniają na drobne i tracą miłość, szacunek czy zaufanie swoich dzieci. Czy po latach Rose Mary i Rex są w stanie ponownie zjednoczyć rodzinę? Czy w czarno-białych wspomnieniach z dzieciństwa dorosłe dzieci odnajdą momenty barwne i ciekawe? Mam nadzieję, że obraz D. D. Crettona nie zawiedzie widzów.
Zainteresowanych książką, pod tym samym tytułem, informuję, że posiadają je w swoich zbiorach biblioteki „Przy Baśniowej” i „Przystanek Książka”.

Brie Larson – Pokój
Naomi Woots – 21 gramów, Funny games, J. Edgar, Malowany welon, Mulholland drive, Niemożliwe, Wschodnie obietnice
Woody Harrelson - Skandalista Larry Flint, W imieniu armii

Serdecznie zapraszam do XI Czytelni Naukowej po Szklany zamek i wszystkie filmy wymienione powyżej. Naprawdę warto :)