reżyseria: Ian Bonhôte, Peter Ettedgui
scenariusz: Peter Ettedgui
premiera: 2018
Pod koniec kwietnia 2011 roku wszyscy zachwycali się suknią ślubną Kate Middleton. To projekt autorstwa domu mody Aleksandra McQueena. Jego nazwisko, to w świecie „haute couture” marka nie do przecenienia.
Niezwykłą historię wizjonera i performera modowego świata przedstawiają w filmie McQueen jego twórcy – Ian Bonhôte i Peter Ettedgui.
To opowieść złożona z wypowiedzi samego McQuenna, jego najbliższych współpracowników, członków rodziny i przyjaciół. Uzupełniają ją kadry z miejsc gdzie terminował, pracował oraz z fragmentów pokazów genialnego projektanta. To trochę jak historia „od pucybuta do milionera”.
Lee Aleksander McQueen, Brytyjczyk, urodził się w Lewisham 17 marca 1969 roku. Był szóstym, najmłodszym dzieckiem nauczycielki i taksówkarza. Od najmłodszych lat chciał zostać projektantem mody. Jako młody chłopak uszył jednej ze swoich sióstr, ówczesnej nastolatce, kilka spódnic. Jak sama opowiada w filmie, były tak dopasowane, że sprawiały wrażenie drugiej skóry. Nie zmieniało to faktu, iż czuła się w nich szykownie i bardzo wszystkim podobała. Edukację szkolną młody Lee zakończył w wieku szesnastu lat. W kolejnych uczęszczał na kursy, staże, w Wielkiej Brytanii i zagranicą, by jak najwięcej dowiedzieć się o szyciu, projektowaniu i wszystkim co ze światem mody było związane. Gdy zaczął projektować, światło dzienne ujrzały kolekcje do tej pory niespotykane. Zresztą projektant nie ukrywał, że chce, by stworzone przez niego ubrania wywoływały emocje, szok, były mocnym przeżyciem dla oglądających. Mimo tak oryginalnego podejścia do mody jego artyzm doceniły m.in. królowa brytyjska, aktorka Nicole Kidman, czy piosenkarka Rihanna. Projektował dla nich, tworzył, spełniając jednocześnie ich i swoje marzenia. Każdy kolejny pokaz, a doliczyć się można kilkunastu w roku, był nie tylko prezentacją nowej kolekcji, był swego rodzaju spektaklem.
W wieku 27 lat McQueen został głównym projektantem domu mody Givenchy w Paryżu. Funkcję tę sprawował przez kolejnych pięć lat. Jednocześnie tworzył dalej swoją własną markę w Londynie.
Biograficzny obraz Ian Bonhôte i Peter Ettedgui wypełniony jest wieloma zwrotami akcji oraz ma fascynującego bohatera. To historia chłopaka, który przyszedł „znikąd” i zawojował świat, wydawałoby się z pozoru dla niego niedostępny.
Aleksander McQueen nie mógł zaprojektować sukni Kate Middleton. W lutym 2010 roku popełnił samobójstwo. Ale stworzył imperium, którego projekt miało możliwość podziwiać ponad 2 miliardy ludzi na całym świecie.
Peter Ettedgui – Niezasłane łóżka, Oniegin
Janet Frame (pisarka) – Anioł przy moim stole
Frida Kahlo (malarka) – Frida
Vincent Van Gogh (malarz) – Pasja życia
Bobby Fischer (mistrz szachowy) – Pionek
Ryszard Riedel (wokalista) – Skazany na bluesa
Ludzie nietuzinkowi, obdarzeni talentem wbrew opiniom niektórych to nie są szczęściarze z życiem usłanym różami. To osoby często walczące z własnymi słabościami, borykający się z niezrozumieniem współczesnych. To ludzie będący więźniami własnego geniuszu, który nie zawsze prowadzi ich do szczęśliwego końca. Polecam historię Lee McQueena. Po film o nim, oraz pozostałe, wymienione w powyższym tekście tytuły, zapraszam do XI Czytelni Naukowej. Jak zawsze serdecznie :)
W wieku 27 lat McQueen został głównym projektantem domu mody Givenchy w Paryżu. Funkcję tę sprawował przez kolejnych pięć lat. Jednocześnie tworzył dalej swoją własną markę w Londynie.
Biograficzny obraz Ian Bonhôte i Peter Ettedgui wypełniony jest wieloma zwrotami akcji oraz ma fascynującego bohatera. To historia chłopaka, który przyszedł „znikąd” i zawojował świat, wydawałoby się z pozoru dla niego niedostępny.
Aleksander McQueen nie mógł zaprojektować sukni Kate Middleton. W lutym 2010 roku popełnił samobójstwo. Ale stworzył imperium, którego projekt miało możliwość podziwiać ponad 2 miliardy ludzi na całym świecie.
Peter Ettedgui – Niezasłane łóżka, Oniegin
Janet Frame (pisarka) – Anioł przy moim stole
Frida Kahlo (malarka) – Frida
Vincent Van Gogh (malarz) – Pasja życia
Bobby Fischer (mistrz szachowy) – Pionek
Ryszard Riedel (wokalista) – Skazany na bluesa
Ludzie nietuzinkowi, obdarzeni talentem wbrew opiniom niektórych to nie są szczęściarze z życiem usłanym różami. To osoby często walczące z własnymi słabościami, borykający się z niezrozumieniem współczesnych. To ludzie będący więźniami własnego geniuszu, który nie zawsze prowadzi ich do szczęśliwego końca. Polecam historię Lee McQueena. Po film o nim, oraz pozostałe, wymienione w powyższym tekście tytuły, zapraszam do XI Czytelni Naukowej. Jak zawsze serdecznie :)
Monika Świderska