Krystyna Szayna-Dec
Najgroźniejszy agitator sprawy polskiej: Harro Harring Kazimirowicz
Kraków, Biały Kruk, 2018
Proponowana do przeczytania książka to biografia niezwykłego człowieka, XIX-wiecznego poety i pisarza niemieckojęzycznego, pochodzenia duńsko-niemieckiego. Harro Paul Harring był bojownikiem o wolność, tak życzliwie nastawionym do spraw polskich, że można rzec był „Polakiem z wyboru”. Przybrał sobie nawet polsko brzmiące nazwisko Kazimirowicz. Był pod takim wrażeniem polskiej walki narodowo-wyzwoleńczej, że najbardziej znane utwory Harringa traktowały o Polsce np.: "Pamiętnik o Polsce pod rosyjskim panowaniem", "Wspomnienia z Warszawy", "Rosyjski poddany", czy trzytomowa powieść "Polak".
Jak pisze autorka: Harro Harring był człowiekiem, który miał wyjątkowe wrodzone poczucie wolności. Jego poczucie misji zaprowadziło go nawet do Ameryki Południowej, i tam zarówno w pismach, jak i cyklach obrazów występował o prawa do wolności afrykańskich niewolników, ponieważ dostrzegał w nich takie same przymioty i ludzkie wartości, jakie posiadali ich biali panowie.1
Harro Harring był rówieśnikiem Adama Mickiewicza. Chociaż wyrósł w orbicie nieco innej kultury romantycznej niż Polacy, to jednak wrażliwość polska była mu bliższa niż ta, wynikająca z niemieckiej kultury romantycznej. Harring był typem romantyka działającego według mickiewiczowskiej zasady: mierz siły na zamiary, czyli poświęcającym wszystko dla sprawy wolności. W pewnym okresie życia (w ciągu kilkunastu miesięcy) siedział aż ponad dwadzieścia razy w więzieniu (sic!)
Jego wizjonerstwo wiązało się z dostrzeżeniem zagrożenia w możliwości połączenia rosyjskiego despotyzmu z ideą rodzącego się dopiero komunizmu, gdy nikt jeszcze nie przeczuwał, że tak piekielny alians może w ogóle wchodzić w rachubę. Jak słuszne były jego obawy świadczył zajadły atak na niego ze strony ideologa komunizmu, Karola Marksa.2
W Polsce był dwa lata: 1828-1830. Niestety nie zdołał wziąć udziału w Powstaniu Listopadowym, ponieważ musiał uciekać przed carską ochraną. Była to konsekwencją odmowy współpracy jako tajny agent z carską policją.
Książka "Najgroźniejszy agitator sprawy polskiej" zawiera sporo ilustracji. Jest pisana potoczystym, pełnym ekspresji językiem. Czyta się ją bardzo dobrze.
Zapraszam do lektury.
Harro Harring był rówieśnikiem Adama Mickiewicza. Chociaż wyrósł w orbicie nieco innej kultury romantycznej niż Polacy, to jednak wrażliwość polska była mu bliższa niż ta, wynikająca z niemieckiej kultury romantycznej. Harring był typem romantyka działającego według mickiewiczowskiej zasady: mierz siły na zamiary, czyli poświęcającym wszystko dla sprawy wolności. W pewnym okresie życia (w ciągu kilkunastu miesięcy) siedział aż ponad dwadzieścia razy w więzieniu (sic!)
Jego wizjonerstwo wiązało się z dostrzeżeniem zagrożenia w możliwości połączenia rosyjskiego despotyzmu z ideą rodzącego się dopiero komunizmu, gdy nikt jeszcze nie przeczuwał, że tak piekielny alians może w ogóle wchodzić w rachubę. Jak słuszne były jego obawy świadczył zajadły atak na niego ze strony ideologa komunizmu, Karola Marksa.2
W Polsce był dwa lata: 1828-1830. Niestety nie zdołał wziąć udziału w Powstaniu Listopadowym, ponieważ musiał uciekać przed carską ochraną. Była to konsekwencją odmowy współpracy jako tajny agent z carską policją.
Książka "Najgroźniejszy agitator sprawy polskiej" zawiera sporo ilustracji. Jest pisana potoczystym, pełnym ekspresji językiem. Czyta się ją bardzo dobrze.
Zapraszam do lektury.
KM
1. Por. K. Szayna-Dec, Najgroźniejszy agitator sprawy polskiej, Kraków 2018, s.9-11
2. Tamże, s. 14
2. Tamże, s. 14
